रात्र

सूर्य पाण्यात मिसळला

व किनाऱ्यावरची 

गर्दी संपली की 

समुद्र स्वतःची 

रात्र रंगवू लागतो 

घोंगावणारा वारा 

रात्रीच्या प्रकशात 

चमकत वाहू लागतो 

 अंधारात समुद्र

 वाहून जातो 

 लाटांची सफेद किनार 

तरंगत ठेवून 

लाटांच तांडव 

मनात सुरू होत 

व वाहता वारा

 तुम्हाला चौफेर घेरतो 

मग जमिनीच्या ओल्या 

स्पर्शाचा आधार घेत 

तुम्ही वाहू लागता 

वाऱ्यासोबत 

समुद्राच्या दिशेने 

रात्रीचा गर्भ शोधत  

 रात्रीच्या गर्भाचा 

शोध घेताना 

तुम्हाला कधी 

तुम्हीच भेटतात

 एका अथांग 

अस्तित्वा सोबत 

त्याचेच कण बनुन

मग वाटतं वाहत राहावं 

ओल्या मातीवरून 

हरवलेल्या अस्तित्वा सोबत 

कुणाचीही  हाक 

ऐकू येवू  नये तिथपर्यंत 

अथांग समुद्र 

गर्द अंधार 

वाजता वारा 

लाटांचा आवाज

 या मध्ये मिसळतो 

की समजत 

किनाऱ्यावर सोडलेल जग 

किती तोकड्या वाख्या 

घेवुन जगत असतं ...

- जतीन 

निर्जीव रात्र

 

रंगीत विचारांना घोळवत 

हळु हळू स्वप्न 

ब्लॅक अँड व्हाईट होत जातात 

 एक एक घोट रात्र संपत असते 

ब्लॅक कॉफी सारखी फिकट काळपट  

किंवा ओल्ड माँक मध्ये 

 टाकलेल्या थुमस् अप सारखी 

 काळी गडद 

काय अपूर्ण असतं माहीत नाही 

पण अंधरातली पोकळी 

उजेडात सापडत नाही 

आणि कुठल्याच व्याख्ये मध्ये 

रात्र काही बसत नाही 

मग तीच पोकळी गडद होऊ लागते 

वेग वेगळे वादळ घेवुन 

प्रत्येक खोली हेच जाणवून देते  

सगळं काही शून्य आहे 

उगीचच बेरीज वजाबाकी चा खेळ आहे

तुम्ही आहे मी आहे 

तुम्ही नाही मीही नाही 

उजेडातही अंधार दिसत नाही 

कारण अंधार अंतिम आहे 

मन थोड उथळ करून 

 निरर्थक जीवनाला स्वार्थ जोडला 

की वाटतं जगुन पहाव 

निदान टाईमपास म्हणून 

रात्र अपूर्णच राहते कायम 

दिवस व्यवस्थित संपत असतो 

कधी संपेल रात्र व्यवस्थित 

हा रोजचा प्रश्न असतो 

निर्जीव रात्र - जतिन