रात्र संपत जाते
इवल्या इवल्या
पापण्यां च्या आड़
विश्व निद्रेत जाते
अंधारलेल्या देखाव्यात
मन अफ़ाट बनते
आकार हरवून
विचार सारे
धावत सुटतात
दिशा विसरून
शरीर तिथेच असते
हरवलेल्या विश्वात
धड़ प्रश्न ही नसतात
ना उत्तर असतात
एक पोक़ळी असते
विचारांच्या वादळात
आकार दिशा अस्तित्व
सारे मागे पड़ते
शरीर पृथ्वी बनते
मनाच्या अंतराळात....
- जतिन
