तु

तु सावली असतेस

कधी कधी 

रणरणत्या उन्हातली 

अस्तित्व सुसहय करनारी .... 

तर कधी असतेस 

ठंड़गार वार्याचि झुळुक 

सर्वांग शहारुन टाकणारी ... 

तु कधी असतेस 

चिम्ब करणारा  पाउस 

मनाचा प्रत्येक कोपरा

 भिजवुन टाकणारा....

असतेस तु कधी 

मोगरयाचा सुगंध 

माझ अस्तित्व

सुगंधित करणारा...

कधी कधी असतेस तु 

हिरवळीचा स्पर्श 

हवाहवासा व 

सर्वांग मोहरून टाकणारा ... 

.

.

.

तु आहेस 

अवघा निसर्ग 

जीवन सुसहय करणारा ... 

तु

- -- जतिन संखे 9555943682 

बुद्ध

अचानक शांति भंगली 

वारा ज़ोरात वाहु लागला 

वाजु लागले खिडक्या दरवाज़े 

चालेना काही वादळा पुढे   

झाले सूचेनासे त्याला काही 

पाहता गोंधळ तो शांत जाहला   

सर्व खिडक़या उघड़या पडल्या 

दरवाज़े ही आपटु लागले 

भीती, अस्थिरता नकोशी झाली 

तन मन सारे सैरभर झाले 

क्षणभर मग तो स्थब्ध होउनी 

वादळात त्या ध्यानस्त झाला 

डोळे ग़च्च मीटुनी घेतले

मन सावकाश  स्थिर झाले 

ज्ञान मनी तरंगुनी आले 

बाहेरिल वादळ मनात शमले 

नेत्र उघडले सर्व दिसले 

वादळ मात्र तसेच होते 

तो तिथेच स्थिर होता 

स्थब्ध निश्चल शांतपणे 

शरीरा पासुन गर्भा पर्यन्त 

सारे विश्व त्यास स्वतःत दिसले 

उघड़या दाराने बाहेर पडला

काट्यांतुनी पावुले टाकित 

घट्ट अंधार सर्वत्र होता

समोर काही दिसतच नव्हते 

.

.

.

 अंधारलेल्या जगता पुढे 

तो मात्र प्रकाशमान होता . 

बुद्ध 

- जतिन